To wstawanie nas wykończy

Może to wina długiej przerwy świątecznej, ale nie do końca, bo przed przerwą też wstawało się ciężko, a teraz jeszcze ciężej. Może to ta pora roku i te egipskie ciemności... a może po prostu nie jestem stworzona do wstawania o 6. W każdym razie, nie jest lekko całej naszej trójce i widzę, że to zmęczenie odbija się na naszej aktywności. Jak już wrócimy do domu, to jesteśmy tak skonani, że nic nam się nie chce. Młodzież chodzi na swoje zajęcia dodatkowe - Madzia ma dosyć dużo, bo oprócz dwóch lekcji rysunku ma jeszcze perkusję z koleżanką (koleżanka gra na perkusji, a Madzia na gitarze) i lekcję gitary, ale tu pan przychodzi do nas. Mikołajowi został tenis raz w tygodniu, a oprócz tego w sobotę rano chodzi na piłkę nożną. I jak przychodzi weekend i można by gdzieś wyjść, coś zrobić, to nie chce nam się nic innego, tylko posiedzieć wreszcie spokojnie w domu.
Dziś miałam dodatkowo zaocznych na cudowną godzinę 7.30, co prawda tylko do 11, ale jak wróciłam i ogarnęłam trochę bałagan w domu, to musiałam się położyć i zdrzemnąć, bo oczy mi się same zamykały.
Chociaż tak naprawdę, nie musiałabym wcale tak wcześnie wstawać, bo sama zaczynam pracę o 11.30, a nawet o 14... Jedna moja koleżanka ma trzy córki i pracuje podobnie jak ja. Ona rano śpi do 9, bo musi się przed pracą wyspać, a dziewczyny (w wieku pomiędzy 11 a 16) ogarniają się same i jadą do szkoły, a mają dalej niż my (w granicach Poznania, ale dwie przesiadki komunikacją miejską).
Jestem jednak tak dziwnie zaprogramowana, że dziwnie byłoby mi nie wstać razem z nimi, nie przygotować herbaty i drugiego śniadania i nie powiedzieć sobie "miłego dnia", bo często widzimy się potem dopiero po 18. Pomijam już fakt, że i tak bym się obudziła, kiedy oni wstają, bo w naszej sypialni słychać wszystko, co dzieje się w kuchni...
Cóż - aby do wiosny... i może będzie lepiej.
Mikołaj zapisał się na wymianę do Francji i ma jechać na początku marca, a potem w kwietniu ktoś przyjedzie do nas. Mikołaj nie mówi po francusku ani słowa, ale chyba jakoś damy radę ;) Kierunek - Bretania, będzie wycieczka do Mont St. Michel i być może do Paryża, aż mu zazdroszczę!
A ze śmiesznych rzeczy - Madzia odkryła dziś, że ciecierzyca w puszce jest już gotowa do użycia i nie trzeba jej gotować - wcześniej myślała, że w puszce są surowe ziarna :)